Diepe dalen en ho(o)g(t)e punten
De afgelopen weken waren geen pretje. Er is nog steeds geen zicht op een nieuw experiment vanuit het AvL. Gek genoeg ervaar ik dat niet als een probleem. Want stel dat je weer hetzelfde krijgt als de laatste kuur en dat je doodziek bent. Nee, bedankt. Het probleem zat voornamelijk in mijn buik. De uitzaaiing in mijn buikwand was steeds meer aanwezig.
De pijn nam toe en werd zelfs belemmerend. Uitstralingen naar mijn rug en ribben zorgden voor een verlammend gevoel. Iedere dag werd ik door mijn moeder gemasseerd wat het vervelende en lamlendige gevoel verzachte.
Maar toch voelde ik me niet fit. De keuze om iets niet te doen was makkelijker te maken dan om er op uit te trekken. Ik merkte dat mijn energiepijl omlaag ging en de momenten waarop ik “iets” te doen had eigenlijk wel heel lekker waren. Ik werd gedwongen om dan in beweging te komen. Ik ben zaterdags nog op een leuk feest van mijn neef geweest die 30 jaar werd. Het zal ergens vorige week geweest zijn dat het lamlendige gevoel zich verder ontwikkelde en voor een algeheel ziek “gevoel” zorgde. Op dat moment speel je zelf voor doktertje en constateer je dat dat wel eens kan komen de pijn in mijn maagstreek. Maar het werd snel meer dan alleen het “gevoel”. Ik kreeg het benauwder, kreeg koorts en begon enorm te transpireren. ’s Nachts gebruikte ik 2 t-shirts en wel 3 handdoeken om het zweet van mij af te vegen. Toen daar omstreeks woensdag ook nog een grieperig gevoel bij kwam wist ik eigenlijk genoeg. Dat moet weer een luchtweg infectie zijn. Telefonisch contact met het AvL zorgde er voor dat voor de zoveelste keer een antibioticakuur kreeg voorgeschreven. En dat hielp! Het grieperige en zieke gevoel was na drie dagen weer verdwenen. De pijn bleef aanwezig.
Nadat ik in een uitzending van vrijdag van De Wereld Draait Door mijn professor uit het AvL aan het woord zag samen met zijn collega (de twee zijn dé leading-onderzoekers in het AvL op zoek naar nieuwe medicijnen tegen kanker) besloot ik om contact met hem te zoeken. Inmiddels hebben we voor maandag een afspraak gemaakt om weer even wat fysiek onderzoek te doen en de mogelijkheden te bekijken die we hebben om de pijn te bestrijden.
Morgen staat er weer een hoogte punt op het programma. Dan organiseren we met de foundation onze jaarlijkse golfdag op de golfbaan van Naarderbos. In de ochtend een golfclinic voor mensen met een fysieke beperking en in de middag een golfwedstrijd voor sponsoren en vrienden van de foundation samen met spelers van de NGG. ’s Avonds maken we er vervolgens een feestje van. Tijdens het organiseren van de wedstrijd heb ik zo fantastisch veel hulp en ondersteuning van iedereen gekregen. Dat was op zich al een feestje. Ik weet nu al dat ik helaas zelf niet kan meespelen met de wedstrijd. Maar daar heb ik mij bij neergelegd. Er zullen ongetwijfeld nog andere wedstrijden volgen waar ik wel aan kan meedoen. Laten we maar hopen dat het weer meezit.