DOV-studie
Terwijl de temperatuur tot tropische hoogte stijgt voel ik bij iedere ademhaling een scherp gevoel in mijn borstkast. Dat is nog niets vergeleken met twee weken geleden. Er zit verbetering in.
Na mijn longontsteking bleef ik als een jojo kwakkelen. Dan weer had ik energie en dan lag ik uitgeteld in bed. Twee weken geleden werd ik flink verkouden en nam het hoesten enorm toe.
Een luchtweginfectie werd in het AvL vastgesteld en opnieuw kreeg ik antibiotica. Want als ik bel laten ze er daar echt geen gras over groeien. Direct onderzoek en screening zorgen er voor dat ik gerustgesteld met een diagnose weer naar huis kan gaan. Gelukkig geen ziekenhuisopname. Langzaam maar zeker merk ik verbetering. Je schrikt je toch iedere keer weer een bult.
Maar zo zijn we al weer een maand verder. Ik had allerlei dingen te doen in de afgelopen maand maar heb het simpelweg moeten afzeggen. Ik wilde herstellen zodat ik enigszins aangesterkt op 1 juli kon beginnen aan een nieuwe studie-behandeling in het AvL. Een studie met de toepasselijke naam “Nex”. Tussendoor probeerde ik wat te trainen voor mijn deelname aan het Tsjechisch Disabled golf Open. Met het AvL alles kunnen regelen dat ik met het toernooi mee kon spelen en dan bij terugkomst kon starten met de chemobehandeling. Of ik vervolgens ook met het Dutch Open mee kan spelen is dan maar de vraag. Maar dat nam ik voor lief. De kuur zou bestaan uit 2 keer een ziekenhuisopname per 21 dagen waarbij ik chemo per infuus krijg en op alle dagen van de cyclus iedere dag capsules moest slikken. De kans dat ik ziek en moe zou zijn, lag voor de hand. Niet zo gunstig met het Dutch Open voor de deur en de andere internationale toernooien.
Tot dat ik vandaag werd gebeld door professor Schellens uit het AvL. Hij vertelde me dat een studie die eerder werd uitgesteld, beschikbaar is gekomen. In een eerdere fase heb ik al eens mijn zinnen op deze studie gezet. Maar dat ging toen helaas niet door. Nu volgt er een nieuwe kans. Hiermee openen zich ook direct weer de kansen om deze zomer als “zomer” door te brengen. Het leek erop dat voor het vierde jaar op rij het een ziekenhuiszomer zou worden. Hopelijk kunnen we, afhankelijk van de controlefrequentie, nog een paar dagen op vakantie. De verwachte start is eveneens op 1 juli.
In de tussentijd ben ik samen met de Instrumentmaker en revalidatiearts bezig om een nieuwe prothese te verkrijgen. Ik heb mijn huidige prothese inmiddels al weer bijna 6 jaar. Ik heb mijn zinnen natuurlijk gezet op de allerbeste die er op dit moment verkrijgbaar is. En daar komt kennelijk wel wat papierwerk bij kijken. Eerst maar even de komende dagen doorkomen. Ik word nu al moe als ik denk aan de temperatuur van 35C +.